نه لزوما.
یکی از روش, می گویند FPTP, انتخاب منطقه انتخاباتی تک نفره در مقابل روش های مختلف, می گویند یک سیستم ترجیحی, انتخاب منطقه انتخاباتی تک نفره, از آنجایی که آنها انتخابات تک عضوی در هر دو مورد هستند, نمی تواند به خودی خود یک عامل تعیین کننده در اینکه آیا یا نه که ما یک دولت اقلیت کنید.
یک سیستم متناسب, از سوی دیگر, از هدف آن است که به اطمینان حاصل شود که هر حزب انتخاب شده است با توجه به برخی از دانه دانه بودن از آرای مردمی - با احزاب ما بیشتر تر خواهد شد, اما بلوک های کوچکتر از حمایت, که تمایل زیادی تلفظ به دولت اقلیت را نشان خواهد داد.
در این رابطه, با توجه به اینکه با رای گیری ترجیحی ما دیگر دلسرد رای دادن به نامزد غیر جریان اصلی و یا نامزد غیر پیشتاز به عنوان با FPTP, شانس بهتری برای چنین نامزدها را به نفع خود. در این مفهوم ما می تواند مستقل تر و احزاب کوچکتر انتخاب, که می, برای نمایندگی تناسبی, افزایش احتمال دولت اقلیت.
اما با FPTP, و همچنین, مستقل و کاندیداهای احزاب کوچکتر هنوز اجرا, و ما هنوز هم, گاهی اوقات, انتخاب آنها, به این معنی که, دوباره, احتمال یک دولت اقلیت را افزایش می دهد.
احتمال دولت اقلیت با یک رای گیری ترجیحی, فقط به عنوان با FPTP, بیشتر در مورد تعدادی از طرف های درگیر در انتخابات و حمایت نسبی خود را با رای دهندگان از اینکه آیا برگه های رای که از نظر FPTP، انتظار: کاهش شمارش. برخی از روش های ترجیحی.
ما به عنوان مثال مجلس انتخابات نمایندگان در استرالیا. استرالیا با استفاده از AV (از Irv) در حوزه های انتخاباتی تک سرنشین برای انتخاب خانه خود را نمایندگان, برای اولین بار در یک استفاده می شود 1918 انتخابات و در ادامه به این روز. شده اند وجود دارد تنها دو دولت اقلیت ملی در این زمان بوده است: 1940-43, و 2010-2013 - تنها دو دولت اقلیت در بیش از نود سال! است & mdash; آویزان پارلمان(استرالیا)
همچنین این استدلال که, حتی اگر این درست است که ما به دولت اقلیت بیشتر, شاید که چنین چیزی بد نیست: در حالی که یک دولت اقلیت است به کار سخت تر به "انجام کارها,"به طور کلی نمی تواند این کار را مستبدانه از آن نیاز به کار با احزاب دیگر برای رسیدن به اجماع.